Welkom op LeesBen.nl
Als je van lezen houdt ben je op een goede site beland en als je het liefst Fantasy leest kon je keuze al niet beter zijn.
Fantasy is een populair genre binnen de literatuur, waarin fictieve werelden en wezens voorkomen en het onwaarschijnlijke waarschijnlijk wordt.
Wellicht heb je van schrijvers zoals, Nix, Hobb, Brooks, Goodkind, Lewis en uiteraard Tolkien gehoord of zelfs gelezen. En wie weet, misschien ben je op zoek naar een schrijver die een nieuwe wereld voor je openbaart.
Deze site laat je kennis maken met het werk van de Nederlandse Fantasy-auteur Ben van Empelen.
In zijn eerste fantasy: Ontwaking (publicatie 2011) beschrijft Ben de queeste van Franderick.
Gebruikmakend van vloeiend taalgebruik en mooie zinnen weet hij de lezer met behulp van sterke verhaallijnen tot het einde te boeien.
Via deze site maak je kennis met Ben en zijn eerste Fantasy. Het boek is dankzij de uitgever Free Musketeers te bestellen in je eigen lokale boekwinkel, maar uiteraard ook online via diverse webwinkels.
Meer informatie hierover vind je via de wegwijzer aan de rechterzijde. Laat je niet afschrikken door de roek die de paal bewaakt.
Via dezelfde wegwijzer vind je ook een korte biografie en aanvullende informatie over zijn werk. De link Contact geeft je de mogelijkheid om hem te benaderen voor vragen en de
wegwijzer Boeken ontsluit de teaser en een tekstfragment uit Ontwaking, alsmede de introductie van een drietal magische wezens.
Dit en meer vind je eenvoudig op deze site.
Laat je verleiden en neem bezit van fantasy van eigen bodem.
Auteur
Als nakomeling in een mijnwerkersgezin zag ik het daglicht op 11 maart 1961.
Geboren onder de rook van staatsmijn Emma in Heerlen-Noord (Passart-Zuid) groeide ik op in een vrij beschermde omgeving.
Tussen mijn 6e en 12e levensjaar leerde ik lezen en schrijven op de St. Paulusschool.
Voor schoonschrift heb ik nooit hoge cijfers behaald, dus de typeles die ik op de St. Franciscus MAVO te Treebeek kreeg
was een waar genot.
Na het voortgezet onderwijs volgde de MBO-Bouwkunde.
Op het HBO heb ik deze studie niet afgemaakt om de eenvoudige reden dat ik als Bouwkunde-student kennis maakte met de ICT.
In de tachtiger jaren was ICT de hype en ik viel als een blok voor de computer.
Het was nieuw en voor mij verslavend en daarom besloot ik een switch te maken.
Eer ik aan de nieuwe studie kon beginnen verscheen er een volgende uitdaging op mijn pad in de vorm van het Parlementair Documentatie Centrum.
Dit onderdeel van de R.U.L. gevestigd op het Binnenhof te 's-Gravenhage zou gedurende negen jaar mijn tweede thuis zijn.
Ik leerde hier onder andere lopen op het door mij begeerde ICT-pad.
Na negen jaar was het tijd voor een volgende switch en werd mijn zoon Dylan geboren.
Ik begon aan mijn derde (vader) en vierde (docent) carriêre.
Bij het Da Vinci College te Dordrecht startte mijn onderwijscarriêre en de collegae waarmee ik samenwerkte maakten dit een fijne tijd.
Tijdens mijn eerste docentjaar zag mijn tweede zoon Kevin het levenslicht en kreeg ik onder andere een volledige klas op kraamvisite.
Het leven lachte ons gezin toe.
Mijn vrouw en ik maakte carriêre en onze kinderen groeiden zonder zorgen op.
De storm overviel ons in de vorm van een ziekte die mijn vrouw trof.
Het bleek geen zomerbuitje, maar een aanhoudende herfst te worden.
Met spijt in mijn hart nam ik afscheid van de Hoekse Waard, Dordrecht, collegae en al onze vrienden om de veilige haven van de familie op te zoeken.
In Leeuwenborgh Opleidingen vond ik een nieuwe werkgever, waar warme collegae me hartelijk in hun midden opnamen en in Landgraaf en omgeving groeit onze vriendenkring nog steeds.
De storm ging maar niet liggen terwijl wij hem op allerlei manieren probeerden te beteugelen.
In de tweede helft van het eerste decennium van dit derde millennium verzwakte de wind en nam ook de regen enigszins af.
De wolken hangen er nog steeds en soms worden we nog goed nat, maar we hebben in dit klimaat leren leven.
In mijn vrije tijd besteed ik uiteraard aandacht aan mijn gezin en Wakeboard ik gedurende de zomer, dart ik met mijn 'Vrung', klus ik aan huis en tuin en hou nog energie over.
De een beweert dat ik adhd heb, de ander denkt dat ik gewoon gek ben en de rest dat ik te veel fantasie heb.
Behalve dat laatste klopt er natuurlijk niets van, ik verveel me snel en ondanks alle activiteiten bleef er een vacuüm hangen.
Een vacuüm dat ik niet wist te vullen tot die ene bewuste nacht.
Zoals zo velen droom ik en regelmatig over aardse zaken.
Meer dan regelmatig word ik gedurende de nacht overvallen door dromen die me naar andere werelden brengen.
Een van die dromen bracht mij naar Catap, de hoofdstad uit mijn boek.
Na mijn ontwaken kon ik niet anders dan de droom opschrijven, opdat ik hem niet vergeten zou.
Die droom, en daar dank ik God voor, is de ruggengraat van mijn eerste fantasy: Ontwaking.
Sinds ik schrijf is ook de leegte verdwenen en op de momenten dat ik schrijf neemt mijn energie toe.
Viel ik vroeger moe van alle activiteiten nog wel eens op de bank in slaap, nu zet ik de computer aan en begin te typen om te merken dat met iedere zin die voor mijn ogen ontstaat, mijn energie toeneemt.
Schrijven geeft energie.
Boeken
Mijn eerste fantasy ‘Ontwaking’ is gereed en op deze pagina kun je een indruk van het verhaal krijgen. Hieronder tref je de teaser, alsmede een willekeurige tekstdeel uit het boek om je zo een indruk van mijn stijl te geven.
Eind 2011 is de bundel 'Letter en Lijn' verschenen. Aan deze uitgave van het Heerlens SchrijversCafe heb ik een bijdrage mogen leveren in de vorm van een 'bekentenis'. Omdat bundel uitverkocht is kun je mijn bijdrage aan de bundel hier lezen.
Teaser (de achterflap)
Op de dag van de Macht probeert Franderick met zijn watergong een alosa te verleiden. Deze zeldzame waterbewoner kan Franderick de gewenste zekerheid geven over zijn liefde voor Anniche. Het lot lijkt hem gunstig gezind als de grootste onder hen, de Koningsalosa, verschijnt.
Verward door diens antwoord weet zijn vriend Kaspier hem gerust te stellen, zodat niets een huwelijk in de weg lijkt te staan.
Dan laat het kwaad zich gelden en drijft de twee uiteen.
Kan Franderick zijn geliefde redden of heeft de Macht een ander pad voor hem in gedachten? Deze fantasy neemt u mee op zijn queeste.
Een tekstdeel
Kraaide de haan nu voor de derde of vierde keer? Wat deed het er eigenlijk toe, het was de dag van de Macht en dan gold de regel van rust in het land. De zon straalde aan de rand van het dorp en Franderick rekte zich goed uit alvorens op te staan en de luiken van zijn slaapkamer te openen. De eerste zonnestralen troffen zijn blauwgrijze haren en hij snoof de ochtendgeur diep in zijn longen op. Vandaag was een uitgelezen dag om zijn tuin eens onder handen te nemen en uiteraard de dienst bij te wonen, maar hij had een nog belangrijkere missie en daarvoor zou hij zijn geluk aan de Berde beproeven. Niet midden in het dorp, nee zijn favoriete stek was stroomopwaarts, ter hoogte van Hoeve Kaleander. Daar zat de meeste vis en eenmaal bij Hoeve Kaleander kon hij meteen ook van de zelfgebrouwde borrel van zijn beste vriend Kaspier genieten die hij wel zeer overschattend Machts tranen noemde. Nou ja, misschien schoten zelfs de Macht de tranen in de ogen als hij die bocht moest drinken. Nu eerst ontbijten en dan op pad.
Draen, zijn tweekoppige androes, hinderde hem kwispelend terwijl Franderick de lekkernijen naar de tuintafel bracht. De androes behoorde nu al vijf jaar tot zijn huishouden. Een tweekoppige was niet zeldzaam, een tamme daarentegen kon je gerust een unicum noemen. Franderick herinnerde zich hun ontmoeting als de dag van gisteren. De moeder van Draen was door een lokale boer gedood, wiens schapen hem veel liever waren. Hij had het voorval van een afstand in ogenschouw genomen en zich schouderophalend omgedraaid. Daar stootte hij op een grommende androespup. Normaal gesproken klom Franderick in een dergelijke situatie in een boom, nu kreeg hij geen beweging in zijn voeten, zo gebiologeerd keek hij naar de vier ogen die hem aanstaarden. De angst liet hem verstarren en achteraf wist hij niet meer hoe lang ze daar gestaan hadden, elkaar aanstarend. Uiteindelijk hervond hij zijn moed. Hij zakte voorzichtig door zijn knieën en strekte in trance zijn hand uit. Eigenlijk wist hij wel een prettigere methode te verzinnen om een van zijn handen op te offeren.
Naarmate de tijd verstreek, begon de androes zenuwachtig heen en weer te lopen en kwam voorzichtig dichterbij. Het gegrom hield aan en zo bleven de kaken van de tweekoppige goed zichtbaar. Al was het een pup, de vlijmscherpe tanden wilde hij niet in zijn vlees voelen. Het zweet liep Franderick via zijn nek langs de rug af en ook zijn gezicht was al zo nat, dat het zoute vocht straaltjes vormden. Een straal vloeide langs de brug van zijn neus en verzamelde zich als druppel aan de punt daarvan. In een reflex blies hij hem weg. Hij had zichzelf het liefst onmiddellijk een klap verkocht, de druppel kwam op de linkersnoet van de androes terecht, die agressiever begon te grommen.
Bio (de achterflap)
Ben van Empelen (11 maart 1961) groeide op in een mijnwerkersgezin onder de rook van staatsmijn Emma. Zijn bouwkundestudie liet hij schieten voor een carrière in de ICT bij het Parlementair Documentatie Centrum te ‘s-Gravenhage.
In 1995 startte Bens onderwijscarrière bij het Da Vinci College te Dordrecht. Na vijftien jaar keerde hij met Margreth, Dylan en Kevin terug naar Zuid-Limburg, waar hij momenteel als docent verbonden is aan Leeuwenborgh Opleidingen Maastricht.
Drie magische wezens
de Koningsalosa
De koningsalosa is een van vele de waterbewoners. Wat dit wezen zo bijzonder maakt zijn niet alleen zijn kleuren. Het feit dat hij spreken kan en schijnbaar alle kennis bezit maakt hem van onschatbare waarde voor diegene die zoekende is.
Het wezen is schijnbaar ongrijpbaar voor de mens, het laat zich wel verleiden door een mooie melodie en indien je tot de gelukkigen hoort die dit wezen weet te verleiden is hij genoodzaakt een vraag naar volle waarheid te beantwoorden.
de Androes
Een eenkoppige Androes wordt vaak als bewaker van een familie opgenomen. Het dier overleeft vaak vele mensengeneraties en heeft een onfeilbaar geheugen. Velen zien een tamme Androes dan ook
vaak als Paternoster van het gezin. De zeldzame tweekoppige Androes daarentegen is door agressieve aard levensgevaarlijk en men gaat hem liever uit de weg.
de Breangle
Tijdens zijn queeste om volwaardig te worden dient een engel in opleiding een mensenleven lang op aarde de mens te ondersteunen en daar waar hij kan te helpen zonder zijn ware aard te verraden.
Tijdens deze laatste fase van zijn queeste aanvaard hij de vorm van een breangle. Ontdaan van herinneringen, smaak, geur of klankkleur vormt de kleurrijke aura van de mens, zijn grootste valkuil.
Overwint hij zijn persoonlijke behoeftes of verslindt hij de ziel die hij moet beschermen? Eenmaal een mensenziel geproefd veranderd het wezen in een bloeddorstig beest.
Bekentenis
Vandaag was het zover. Tenminste, dat was zijn voornemen. Het moest gewoon, vandaag. Hoe lang liep hij al niet rond met de gedachte om het te doen. Géén uitstel meer. Eerst ontbijten en dan aan de slag. De gang voelde kil aan, was het winter of stond de kelderdeur open? Hij stopte en zijn hand duwde de klink ervan omlaag. Gelukkig, op slot. Hij had niet anders verwacht, de kilte moest immers verborgen blijven.
‘Komt u maar met mij mee meneer.’
Hij keek het jonge ding aan, hij wist ook wel waar de keuken was. Hoe lang werkte ze al voor hem, dat kon niet lang zijn, hij wist niet eens hoe ze heette. Het vrolijke gezicht intrigeerde hem en haar jeugdige ogen straalden hartelijk.
‘Wilt u een eitje bij het ontbijt’, ze stond naast hem, haar handen trilden. Ze moest rustiger aan doen.
‘Ik wist het wel, U gaat weer schrijven.’
Zijn ogen zochten de krant, iemand, ook al in een witte jurk, reikte hem aan. Hij had niet altijd zo veel personeel gehad, sterker nog als kind van een fabrieksgezin zag zijn toekomst er verre van rooskleurig uit. Bereid je er maar op voor, scheen zijn vader aan de wieg gezegd te hebben en op zijn achtste was het zo ver. Zijn oudste broer overleed en het weggevallen inkomen moest gecompenseerd worden. Hij was de grootste, zeker niet de oudste, maar vaders duldde geen tegenspraak. Hij wisselde van naam met zijn oudere broer en de poort van de fabriek sloot zijn jeugd en onschuld af. Hij bleef groeien en het zware werk staalde zijn spieren.
Hoe lang zou zijn lichaam dat volhouden, niet natuurlijk. Alle mannen in het gezin overleden snel. Zijn broers en zijn vader waren stuk voor stuk gestorven en de last van het hongerende gezin ruste nu op zijn schouders en hun liefde, die bleef hem vreemd.
Het lijden duurde tot het volk het niet meer nam. Een eerste protest, een eerste mars, een eerste kans om geliefd te worden. Tenminste zo zag hij het destijds. Als er rellen kwamen, zou hij degene zijn die de gendarmerie zou stoppen. Zijn lichaam dwong ontzag af, daar twijfelde hij niet aan.
Hoe anders liep het, de chauffeur van de directeur verraadde de machthebber. Hij voer diens limousine recht de menigte in en de directeur werd gelyncht, bijna dan. Hij hield de knuppel tegen voordat hij hem zag en zijn schreeuw deed de rest. De meute droop af en hun haat jegens hem wortelde. De directeur beloonde hem met evenveel gemak als waarmee hij de raddraaiers strafte. Hij werd zijn lijfwacht, zijn chauffeur, zijn trouw en toeverlaat. Zeker, het huis was mooi en de positie aangenaam, maar liefde vond hij niet.
De jaren slopen voorbij tot die ene ongeïnteresseerde vraag van zijn werkgever: ‘Wat staat er in de krant vandaag?’ Zijn schaamte bleek onnodig: ‘Dat hoeft toch niet onder vrienden. We zullen je het leren.’ Hij bleek een snelle leerling en een zucht later had hij al een kwart van de boeken gelezen. De bibliotheek van zijn baas was imposant maar in dit tempo zou het hoogstens nog twee jaar duren tot hij ook het laatste boek verslonden had. Tijdens de autoritten besprak hij het gelezene met de directeur die ook zijn vriend was. Zijn enige vriend en is niet één vriend genoeg voor een heel leven.
In ieder geval genoeg tot hij zich verraden voelde door die ene. Het was al laat en hij was van zijn plicht ontslagen en morgen hoefde hij pas na de lunch te verschijnen. De limousine nam hij zoals altijd mee. Hij klopte nog even de kussens op de achterbank op, een glinstering trok zijn blik en daarmee redde hij het sierraad van madame voor het blijvende verlies. Weer binnen richtte hij zich op het gelach dat uit de bibliotheek weerklonk. Aanstekelijk gelach, zijn glimlach groeide.
‘Ach het is een goeie sloeber maar meer ook niet. Geen interesses dus meestal praten we met elkaar over mijn oude boeken, alsof ik niet weet waar ze over gaan. Weet je dat hij zelfs niet lezen kon, maar ach hij heeft ooit mijn leven gered en …!’
De broche viel en het gelach sneed aan alle kanten, verdoofd stormde hij naar buiten. De portier van de limousine sloeg dicht toen hij gas gaf. Weg van dit door God verlaten oord.
‘Verdomme!’, hij miste de fiets, die midden op straat lag, amper. ‘Welk duivelsgebroed...’ Hij ontwaarde zijn vroegere kwelgeest langs de rivierkant. De zak had hem toen hij nog in de fabriek werkte continu gepest en nu. Nu trok de held in spé het lichaam van de burgemeester aan land.
‘Snel, help me’, riep de kwelgeest hem toe en dook het water weer in. Op het gras lagen de burgemeester en zijn vrouw. Beiden buiten bewustzijn en even later lagen hun kinderen ernaast. De zak had maar liefst vier levens gered en boog zich nu over de burgemeester.
‘God zij dank, ze ademen alle vier nog’, zuchtte de redder en keek omhoog, naar hem.
De steen daalde neer. Het gekraak van zijn schedel hoorde hij amper en de derde slag had al geen invloed meer. Het lijk verborg hij in de achterbak en de fiets zonk in het midden van de rivier. Hij alleen kreeg de eer en de journalist prees zijn verhalende kunst. Op diens advies begon hij met schrijven, eerst korte verhalen voor de lokale krant en niet veel later een eerste novelle. Zijn ‘vriend’ pronkte met hem en de lokale uitgever drukte met trots zijn eerste boek. Het duurde niet lang of zijn werk werd door alle lagen van de maatschappij geprezen en een eerste toneelspel was maandenlang uitverkocht. Het vermeende heldendom startte zijn carrière die er zonder de daad wellicht ook wel was gekomen. Hoe cynisch kan het leven zijn.
Dat was direct de titel van zijn grootste werk, vertaald in zeven talen en uitgegeven in... Waar, dat wist hij niet meer allemaal en nu? Nu nam hij plaats achter zijn typemachine voor een laatste meesterwerk, het allerlaatste, Bekentenis genaamd. Het werd tijd voor de waarheid, het werd tijd om zijn kwelgeest de eer te gunnen die hem toekwam. Het werd tijd om het lijk uit de kelder te halen. Zijn vingers dansten over de toetsen en het ratelende geluid bracht hem in de bekende trance. Vloeiende zinnen vormden zich op het papier en dit…
‘Hallo pap, hoe gaat het vandaag? Wat zie ik, heb je weer geschreven, fantastisch. Mag ik het lezen? ... Je wil eerst de tuin in, dat is goed, kom maar, dan lees ik het straks wel.
Ja dat wilde hij wel, een laatste keer de tuin in. Gezellig met zijn dochter. Een laatste keer, eer de wereld zijn schande ervoer.
Een laatste glimlach van dat jonge ding. Hij was bijna buiten en wierp een laatste blik naar binnen om te zien, hoe zij, dat naamloze wezen, het papier uit de machine haalde en hoe haar glimlach verdween.
'Wat heeft die ouwe geschreven', wilde de kok weten.
'Wat denk je nou? Sinds zijn cva komt geen zinnig woord meer over zijn lippen, laat staan op papier. Luister maar een dan lees ik het voor:
Mijn bkeenenits.
Neom mij neit meennrsedder, levier maardenoor en leunegaar! Een seten gruibekte ik en vrijzeldbere zijn scdehel. De kedelr vbeerrgt het brageven giehem. Oepn het garf en zeit de wiehaard. Ahanoort mijn betenkenis.’
Het verpleegstertje verfrommelde het papier en gooide de prop achteloos tussen de etensresten, ook de andere patiënten moesten geholpen worden.
Bestellen?
Bij een bestelling via een van de vele verschillende online-winkels rolt een uniek exemplaar van Ontwaking speciaal voor jou van de persen.
Sinds kort is Ontwaking ook als Ebook beschikbaar via onder andere Bruna.
Tijdelijk is het boek (met gratis poster en boekeleggers) rechtstreeks bij de auteur verkrijgbaar. Neem voor een bestelling contact op via de contactpagina.
Hieronder staan een aantal van de populairdere webwinkels op alfabetisch volgorde.
Je persoonlijke voorkeur opent in een nieuw venster en toont direct de juiste gegevens:
Uiteraard kun je Ontwaking ook gewoon in de boekhandel bestellen. Ga met onderstaande gegevens naar je lokale boekhandel en zij zorgen voor de rest.
| Titel | Ontwaking |
| Auteur | Ben van Empelen |
| ISBN | 978-90-484-1786-5 |
| Uitgever | Free Musketeers |
Hebbedingen
Als startende schrijver investeer je zelf veel. Zo laat ik op eigen kosten posters en boekenleggers drukken.
Voorts zal ik deze zelf distribueren over de detailhandel, waarbij ik zelf de nodige kilometers zal reizen.
Loop je de boekenlegger mis, dan is dat geen ramp.
Je kunt hem op verschillende manieren bemachtigen:
- Kijk uit naar de detailhandel waar de poster van mijn boek hangt, hier vind je waarschijnlijk ook de boekenlegger.
- Stuur mij een aan jezelf geadresseerde enveloppe, je krijgt de boekenlegger zo spoedig mogelijk geretourneerd.
- Zie je mij lopen, spreek me aan en vraag er naar. Wellicht heb ik er eentje bij me
Wetenswaardigheden
Wellicht vind je het leuk om wat 'geheimen en feiten' over het boek te vernemen.
Feiten
Medio 2008 ben ik begonnen met het schrijven van 'Ontwaking'.
De eerste versie voltooide ik op 9 maart 2009. Nu ik dit type besef ik dat dit de 30e sterfdag van mijn vader was.
Vanaf eind maart 2009 ben ik aan het laten lezen en herlezen, herschrijven en schrappen begonnen tot ik in augustus 2009 last kreeg van een netvliesloslating en de 'pen' pas weer oppakte in de zomervakantie van 2010.
De definitieve versie bevat meer dan 127.000 woorden
Eind 2010 heb ik een eerste opzet voor mijn tweede fantasy, werktitel: 'de laatste ziel', op papier gezet. Dit concept hoop ik in de zomer van 2011 uit te werken.
'Geheimen' ontrafelt
De naam van de hoofdstad (Catap) is samengesteld uit de initialen van mijn broers en zussen: Cornelis (roepnaam Kees), Anneke, Tineke, Adrie en Petra. Helaas leven Kees (1948-1990), Adrie (1951-1963) en Petra (1966-1966) al lang niet meer.
Het echtpaar dat het weeshuis in Catap leidt is vernoemd naar mijn ouders.
Vrienden, collegae, kennissen en familie wilden weten of zij een plekje hadden verworven in het boek. Ik kan niet ontkennen dat een deel van de namen in mijn verhaal van hen is afgeleid en wie weet wellicht zelfs karaktereigenschappen.
Een naam heb ik ontleend aan de streekroman 'De goede moordenaar' van Antoon Coolen. Tijdens mijn jeugd heb ik het werk van deze auteur verslonden.
Ben je nieuwsgierig naar andere 'geheimen', zoals de originele werktitel van het boek of hoe ik aan de alosa ben gekomen, mail me dan.
Twijfel geen moment en gebruik mijn contactpagina voor al je vragen.
Welkom op LeesBen.nl
Free Musketeers
Kansrijk een boek uitgeven is voor iedereen mogelijk.
www.freemusketeers.nl
Heerlens SchrijversCafe
Parkstadse schrijvers en dichters die elkaars werk willen delen
Heerlens SchrijversCafe
Grieks-Syrische Grillroom Jakobus te Landgraaf
Mijn favoriet voedselbron, hier maken ze de Pizza Ben
Jakobus Landgraaf
this-is-RED.com
Custom design & code solutions.
www.this-is-red.com
Contact
Je kunt contact met mij opnemen via het onderstaande formulier.
Bedankt!
Je bericht is verzonden. Indien je bericht om een reactie vraagt dan probeer ik die binnen 48 uur na ontvangst te versturen.
